مشاور مهدی باروتی

راجب مشاوره باید بگم که بیشتر از اینکه به عنوان یه شغل دانشجویی و منبع درآمد بهش نگاه کنم برام حکم یه هنر و چالش رو داره… اگر ازم بخواید که اسم براش انتخاب کنم قطعا هیچ عنوانی به جز “هنر خوب مدیریت کردن” به ذهنم نمیاد برخلاف اینکه گفتم اولش رشته ریاضی خوندم، از کارای دو دو تا چهار تایی هیچوقت خوشم نمیومده و لفظ چالش رو برای همین بکار بردم که هر دانش آموز دنیای خودش و ماجراهای خودش رو داره که تو نمیتونی همه چیز رو ریاضی وار برای همشون یکسان بکار ببری و این برای من جذابه، دقیقا مثل پزشکی! بنظرم تو مشاوره وقتی علم و دقت و تجربه همزمان بشن میتونن هر چیز غیرممکنی رو ممکن بکنن. شایدم همین راز قبولی های ما تو این مدت بوده باشه! یه خاطره براتون بگم شاید براتون جالب باشه، کلاسای دانشگاه ما خب بخاطر کرونا با یکسال تاخیر حضوری شد. تو اون یکسال یکی از دانش آموزای من همدان قبول شد و در کمال تعجب تو خوابگاه اتاق بغلیم بود و کلی با هم دوست شدیم 😅 خیلی حس قشنگی بود که تو هرروز نتیجه درست انجام دادن کارت و تاثیرگذاریت رو ببینی. بگذریم از اینکه این روند خیلی تکرار شده و اخرینش همین کنکور 1402 بود… تو چهارمین سال مشاورم هستم و هنوزم حس میکنم که مطلب واسه یاد گیری این هنر کم نیست و روز به روز میشه پیشرفتای بزرگی کرد و بچه ها رو به آرزوشون نزدیک تر کرد به هرحال سیستمی که تو سال اول کار از پنج دانش آموز سه قبولی تاپ بده بعد از سه چهار سال کسب تجربه و اضافه شدن آپشنای مختلف به نقشه راهش نتیجه های بهتری میده، نظر شما چیه؟! 😁