مشاور حانیه نعمتی

من حانیه نعمتی دانش اموز بدون سهمیه توی یک مدرسه ی معمولی با یک خانواده ای که از قشر مرفه جامعه نبودن هستم که تونستم با تلاش و استمرار خودم عنوان دانش اموزی رو به عنوان دانشجویی اونم توی رشته ی مورد علاقم تبدیل کنم:) از مهر سال دهم شروع کردم و سه سالِ تمام عمرم رو وقتی که خیلی از هم سن و سالام دنبال تفریحاتشون بودن صرف تلاش برای هدفم کردم. شاید وقتی به گوشمون میرسه یکی پزشکی قبول شده اولین چیزی که تصور میکنیم اینه که از اول عالی بوده و درصدا همه بالا و… ولی از من میشنوید این داستانا رو بذارید کنار چرا؟ چون هر یک موفقیت شامل هزاران شکسته که معمولا هم اولین و بزرگترینش برمیگرده به همون اوایلی که شروع کردی. مثلا اولین ازمونی که دادم درصد زیستم زیر ده بود و اینطوری بود که سر هر سوالش میپرسیدم این دیگه کجا بود؟ ولی به جای ناامیدی و رها کردن شروع کردم به یادگیری روش های درست مطالعه و زدن تست های زیاد و اینطوری بود که درصد زیستم توی کنکور به حدود 65 رسید اونم توی کنکور سخت 1402! از همین اول راهی یه نصیحت دوستانه از من به یادگار داشته باشید که کنکور امتحان مدرسه نیست که یه شب تا صبح بیدار بمونی و بخونیش یا یه ازمون یه هفته ای نیست که از 24 ساعت 22 ساعتشو بخونی و تمام…کنکور یه بازه ی طولانی مدته که نیاز به استمرار داری باید صبور باشی بعضی اوقات ممکنه مریض باشی ولی باید بازم بشینی پای درست بعضی اوقات مهمونیه ولی تو باید ازش بگذری بشینی سر درسای حوصله سر بر و… مثلا خود من سال دهم و یازدهم همه چی خوب بود و ساعت مطالعه نرمال و گاهی هم یه سری مشکلات ریز که قابل حل بودن اما!!! امان از سال دوازدهم که تمام مشکلات عالم ریخت رو سرم و اتفاق هایی رو تجربه کردم که توی 18 سال زندگیم هیچوقت حتی مشابهش رو هم از ندیده بودم، همین شد که توی این سال یک هفته متوالی با ساعت مطالعه صفر گذروندم یا اینکه دوران به شدت مهم عیدم رو نتونستم به خوبی استفاده کنم اما با همه ی اینا من الان اینجام و دارم از داستان این راه که به موفقیت منتهی شد براتون میگم، میدونید چیشد که اینطور شد؟ ناامید نشدم و اون ته مه های دره به شکست راضی نشدم و خودم رو با تموم زور به ته داستان کشوندم. اینه که مهمه! استمرار و پیوستگی یعنی اگر بدترین اتفاق هم براتون بیوفته بازم باید ادامه بدید:)