مشاور الهه گنجی

سال دومیه که هرصبح پامو میزارم توی دانشکده دندانپزشکی. گاهی وقتا خوابالو،گاهی غمگین،گاهی خسته و بی انگیزه ولی همیشه وقتی توی بخشای مختلفش سرک میکشم مثل همون بار اول ذوق میکنم و انگار هیچ وقت قرار نیست برام تکراری بشه. نمیشه خب،این همون آرزویی بود که هرشب با فکرش میخوابیدم و الان دارم هرروز زندگی میکنمش. من دانش آموزامو‌ دوست دارم،همه ی اونا من سه چهار سال پیشن همونقدر پر انگیزه و با رویا. همه اونا آرزو دارن و من اون کسیم که میخوام رسیدنشون رو ببینم به خاطر همین هیچ شبی رو نمیذارم بدون فرستادن گزارشکار بخوابن و هیچ صبحی رو بدون صبح بخیر گفتن شروع کنن. هر جمعه با هم تلفنی صحبت میکنیم یه وقتایی گریه میکنن و یه وقتایی میخندن ولی همیشه تماسشون با خنده تموم میشه و همین برای من کافیه که میدونم بعد تماس قراره پر انرژی تر از هروقت دیگه ای درس بخونن. برنامه رو با هم میچینیم تا بدونن چقد تا اینجای داستان کارشون درست بوده و گاهی وقتا یه پیشنهادایی میدن که من مطمئن میشم اینا همون مشاورای آیندن. وقتایی که بی انگیزن از همه جای دانشگاه براشون عکس و فیلم میفرستم تا یادشون بیاد برای چی دارن هرروز میجنگن و باید ببینید که چطوری شارژ میشن😎 و شعار من اینه که هیچوقت برای شروع دیر نیست چون این مسیر برای تو ساخته شده. پس با من باش که ته این مسیر رو با هم ببینیم که چطوری میخندی درحالی که رویاتو بغل کردی بهت یاد میدم چطوری از صفر شروع کنی،درس خوندن رو یاد بگیری،تنبلی رو بزاری کنار و هرروز پر انرژی تر از قبل،ساعت مطالعه بالاتر ،تعداد تست بیشتر🔥و وای از آزمونایی که قراره توش غوغا کنی.