مشاور علیرضا ضرغامی

نمیدونم از کجا شروع شد؟! داستان درس خوندنم رو میگم، تا جایی که یادم میاد از کلاس اول درس میخوندم ولی با اکراه😅😁! کلاس پنجم که بودم یکی از بچه های کلاس یه کنفرانس راجع به پروفسور سمیعی ارائه داد، یه حس دلچسبی داشتم، انگار که هدفم رو پیدا کرده باشم.بعداز مدرسه بدو بدو رفتم خونه و به مامانم گفتم من میخوام “جراح مغز و اعصاب”بشم مثل پروفسور سمیعی👊! با تشویق های مادرم رغبت من به “دکترشدن” تشدید پیدا کرد. نمونه دولتی قبول شدم و رفتم رشته تجربی، و چندی نگذشت که فهمیدم چقدر از دروس ریاضی و فیزیک و مسائل شیمی بدم میاد! دوست داشتم تغییر رشته بدم و برم رشته انسانی ؛اما عشق به آرزوی دیرینه مانع شد و تصمیم گرفتم همه زورم رو بزنم. خیلی سخت بود، یادمه در طول سال بیشتر از 20بار  بخاطر استرس و اضطراب کنکور مریض شدم🤧😷؛کنکور رو دادم و بالاخره نتایج اومد؛ خیلی شکستم ،غم عالم ریخت توی وجودم ، رتبه ام بد نبود ولی منو به خواسته ام نرسوند. غمگین بودم ولی خودمو جمع کردم؛ “نمی خواستم حسرتش بمونه رو دلم” ،دوباره شروع کردم محکم تر ازقبل! با برنامه جلو رفتم، منابعم رو اصلاح کردم و از همه لذت ها گذشتم. بالاخره شب قبل کنکور فرارسید؛ کتابا رو جمع کردم و رفتم که بخوابم، مشکل خطرناک این بود که خوابم نمی برد🥱😰. تو کل سال سابقه نداشت که شب خوابم نبره، ساعت 2 شد من خوابم نبرد ساعت از 3 گذشت ومن همچنان خوابم نبرد ،خیس عرق شده بودم،همه خونواده بخاطر من زود خوابیده بودن ولی من خوابم نمی برد،صبح شد،انقدر حالم بد بود که صبحونه رو که میخوردم(گلاب به روتون)میخواستم بالا بیارم. با کوفتگی تمام رفتم سر جلسه کنکور! منی که میخواستم زیست رو بالای 90 بزنم، 62 درصد زدم! ریاضی که کلی زمان گذاشته بودم 25درصد زدم! بازه کنکور تا اعلام رتبه ها خیلی طولانی شد، فکر میکردم رتبه ام مثل پارسال شده باشه،اما وقتی رتبه ها اومد انگار دنیا رو به من دادن ، رتبه ام یک سوم شده بود! و الان دانشجوی پزشکی بجنوردم❤️ بالاخره رسیدم،هر چند میتونست بهتر از این باشه ولی خدا رو شاکرم و میدونم حکمتی پشتش بوده؛و خوشحالم چون “همه تلاشم رو کرده بودم”.