مشاور امیررضا عباسی اصل اوجاق

سلام امیدوارم حالتون خوب باشه. من امیررضا عباسی دانشجوی داروسازی علوم پزشکی تبریز هستم.من کنکور اولم رتبه 20هزار منطقه اوردم و انتخاب رشته کردم.بعد یه‌سال تحصیل در دانشگاه تصمیم گرفتم که انصراف بدم و دوباره کنکور بدم.اومدم همه چیز رو از صفر شروع کردم، پل های خراب‌شده پشت سرم رو درست کردم.سختی های زیادی کشیدم،زمین خوردم ولی بلند شدم ولی آخرسر انتقاممو از کنکور گرفتم.از 60هزار کشور به 6هزار کشور رسیدم. برای منی که مدت طولانی از درس دور بودم خیلی سخت بود که از مهر شروع کنم و تا کنکور اردیبهشت آماده بشم،ولی با انگیزه انتقام و اعتماد به نفس و ذهنیت برنده که سال اول کنکورم هیچ‌کدوم از اینهارو نداشتم، خودم رو برای کنکور اردیبهشت اماده کردم و اردیبهشت شد بهترین کنکور من. بعد کنکور اردیبهشت بیشتر برای ترمیم معدل و امتحانات نهایی وقت گذاشتم چون نتیجه کنکور اردیبهشت تا حدی راضیم کرده بود.دیگه جون برای تلاش کردن نداشتم.چون چندماه مداوم ساعت مطالعه بالا و پیوسته داشتم.بزور هم که شده خودم رو به امتحانات نهایی رسوندم و نتایج قابل قبولی هم کسب کردم.بعد امتحانات نهایی از یک طرف خستگی مانع درس خوندنم میشد از طرف دیگه نتایج کنکور و امتحانات.همینطور پیش رفت و با امادگی قبلی که داشتم کنکور تیر هم شرکت کردم با اینکه میدونستم نتیجه‌اش برام ارزشی نداره. نتایج کنکور که اعلام شد از رتبه‌ام خوحال نشدم.با اینکه من خودم رو از رتبه 20هزار به اونجا رسونده بودم ولی چون تلاش من در حد رتبه سه‌رقمی بود بدلیل اون ناعدالتی ها و جریان هایی که کنکور 1403 داشت باعث شد که رتبه من 1400 بشه.اما همچنان به رشته های موردنظرم امید داشتم.نتایج نهایی که اعلام شد چشمم افتاد به “دکتری عمومی داروسازی تبریز” همون رشته و دانشکده ای که صبح تا شب تو فضای مجازی پست ها و تصاویرشو میدیدم و خودمو براش آماده کرده بودم. خوشحال بودم ولی اینکه خونواده‌ام ذوق کرده بودند بیشتر خوشحالم میکرد.خودم رو مثل یه فرماندهی میدیدم که ماموریتش رو باموفقیت پشت‌سر گذاشته.اون حس شوق و افتخار و غرور که خونواده‌ام داشتند رو با چیزی عوض نمیکنم. امیدوارم هرکسی تو زندگیش این حس رو تجربه کنه.