مشاور مهسا فیروز

من مهسا فیروز هستم یه دانش آموز مثل شما که دنبال هدفش رفته و بهش رسیده.من دانشجوی رشته پزشکی هستم و یک دیابتی نوع یک .این بیماری تاثیرات مختلفی داشت رو زندگی من و باعث شد هدف زندگیمو پیدا کنم .گاهی اوقات در دل اتفاقات به ظاهر تلخ زندگی چیزای شیرینی قرار گرفته که فقط وقتی بهشون پی می‌بریم که با قدرت تو شرایط سخت ادامه بدیم.با اینکه شرایط برای من با بچه های دیگه فرق داشت ولی من تمام تلاشم رو کردم .مثل باقی بچه ها و شاید بیشتر تلاش کردم زمین خوردم ولی بلند شدم چون هدفم مجبورم می کرد بلند شم.تو سال کنکور خیلی جاها بود که هر چی تلاش می کردم ترازم هیچ تغییری نمی کردم خسته می شدم نا امید می شدم اما بازم ادامه می دادم.ادامه میدادم و ادامه می دادم تا جایی که پیشرفت می دیدم و اونجا امیدم واسه اینکه به هدفم برسم بیشتر می شد و انگیزه می گرفتم واسه تلاش کردن بیش از پیش. تو تموم لحظه هایی که تحت فشار بودم و دلم می خواست یه راهی باشه که از دست شون فرار کنم این فکر به ذهنم می اومد وقتی پیر بشم وقتی که برگردم به زندگیم نگاه کنم چی اول به ذهنم میاد؟اینکه من 50 سال پیش ترسیدم آراز ازمونم بد بشه؟یا اینکه ازمون اول مهر رو خراب کردم ؟یا اینکه فلانی در فلان ازمون از من بالا بود؟یا اینکه مردم پشت سرم گفتن فلانی فلان مقع ازمونشو خراب کرد؟یا اینکه یه کافه تکراری رو برای بار چندم نرفتم؟یا اینکه فلان ریلز اینستا رو ندیدم؟فلان بازی فوتبال نتیجه اش چی شد؟…نه هیچ کدوم یادم نمیاد فقط یه چیز یادم میاد اینکه تمام تلاشمو کردم واسه چیزی که هدفم بود اینکه به هدفم رسیدم اینکه 50 سال کاری رو که با عمق وجودم می خواستم انجام دادم یا اینکه تمام این 50 سال هنوزم با ارزش بوده هرروزم حس زنده بودم کردم عمرم رو با ارزش گذروندم .تموم اینا غلبه می کرد به سختیا به شکست ها به نا امیدی ها و توان می شد تو وجودم تا بلند شم تا ادامه بدم تا با تلاش کردن واسه هدفم حس زنده بودن بکنم.و این بود فصل سخت داستان من که تلخی این راه با شیرینی رسیدن خاتمه پیدا کردم .پس تو هم بیا با تموم تلخیا و سختی این فصل از زندگیت با یک پایان شیرین تو داستانت رقم بزن.